Interview met Ton van de Ven

Op donderdag 23 september 1994 kwam Ton van de Ven in het kader van het studium generale van deTechnische Universiteit Eindhoven een lezing geven. Ton van de Ven is degene die, na de dood Anton Pieck, het gezicht van de Efteling in Kaatsheuvel bepaalt. Toevallig kenden we toen iemand die ook (net zoals ons) volkomen maf is van alles wat maar met de Efteling te maken heeft. Die had er lucht van gekregen, dat Ton van de Ven naar Eindhoven zou komen. Hij was erin geslaagd om een afspraakje te maken met zijn idool. Dit hele interview is nog nooit eerder gepubliceerd.

Alles klaar? Ja, klaar voor vertrek naar de TU in Eindhoven.
Want daar zou de man achter de geheimen van de Efteling komen voor een lezing: Ton van de Ven.
Toen gingen we naar de kantine. Nou, daar moesten we door, en laat nou net de les afgelopen zijn, Jezus! Wat hadden we aan van al die mensen, dat ze ons zo aankeken? Maar we waren er.
Het leek wel een wegrestaurant; van appelflap tot complete rijsttafel. Toen we klaar waren gingen we naar een afgezet stuk voor de lezing. Ergens een stoel gappen en zitten maar. Daar kwam hij dan van de trap af. De lezing begon. Het bleek wat dat betreft, dat ons niveau wat hoger lag, dan dat van de gemiddelde TU- student. Niets nieuws… Fijne lezing; we konden de helft van onze vragen wegstrepen, omdat deze tijdens de lezing werden gesteld. Het was trouwens niet eens een echte lezing maar meer een interview.
Niet erg, want het was interessant. En nu waren wij aan de beurt. Ton van de Ven zou van ons interview af moeten weten, want zijn secretaresse, had een briefje op zijn bureau gelegd.
Hij was het vergeten! Niet erg, want we konden ons interview houden tijdens de lunch. Hier de vragen:

1. Vanaf uw hoeveelste jaar kwam u in contact met Anton Pieck?
1965 (niet meer en niet minder).

2. Waar heeft u leren tekenen?
Ik heb thuis leren tekenen, en ik heb op de academie voor industriële vormgeving gezeten. Maar je leert het meest van ervaring, die ik thuis heb opgedaan.

3. Was Anton Pieck daar ook leraar?
Nee, maar Anton Pieck is wel leraar geweest op een basisschool

4. In de documentaire ‘Dromen met open ogen’ zegt u: ‘De kleine jongen en de oude man’. Wat bedoelde u daar precies mee?
Nou vergeleken bij zo’n oude man, voelde ik me natuurlijk een kleine jongen. Maar natuurlijk ook, omdat er een leeftijdsverschil bestond tussen ons van 50 jaar. Vandaar dat ik me daar een kleine jongen bij voelde.

5. Wat deed u voordat u in de efteling kwam werken?
Oh, ik werkte toen voor wat kleine reclamebureautjes, dus de Efteling was eerste echte werkgever, en baas.

6. Wie bracht u, of hoe kwam u in contact met de Efteling? Nou fijn! Deze vraag was al gesteld in de lezing. Maar dat was via een advertentie. Doodsimpel!

7. In “Mam, een duppie voor de kip” staat, dat het spookslot de eerste attractie was van uw hand. Wat waren de eerste gedachte hierover?
Nou ik kreeg dat niet te horen, maar ik moest iets ontwerpen. En aangezien ik graag eens een keer geen sprookje wou ontwerpen, heb ik maar een spookslot ontworpen. En de eerste gedachten waren natuurlijk trots!

8. Hoeveel heeft het spookslot gekost?
f 3.000.000,-. Dat was in die tijd een gigantisch bedrag.

9. Hoeveel mensen hebben er aan deze attractie meegewerkt?
100 mensen.

10 Hebben de problemen rond de python veel slechte publiciteit gemaakt?
Nee, geen slechte, maar juist goede publiciteit. Omdat we natuurlijk in het nieuws kwamen, en iedereen vond dat de bouwstop opgeheven moest worden. En dat was wel fijn dat de mensen zo van het park houden.

11. Van wie kwam het initiatief voor de Python?
Van mijn ex-directeur Ten Bruggencate, en van mijzelf.

12. Hoe bent u op het idee gekomen om een project als droomvlucht te ontwerpen?
Nou, ze hadden een nieuwe attractie nodig, en het was aan mij de eer om het te ontwerpen. En ik wilde weer een sprookje. Een “darkride” zoals ik in de lezing al verteld heb.

13. Kunt u iets vertellen over de nieuwe attractie in de Efteling?
Nee.

14. Wilde u van kinds af aan al in de Efteling werken?
Nee, want je dacht er niet bij na, en het was toen nog niet zo bekend. Het kwam echt toevallig door die ene advertentie!

15. Hoe lang werkt U al in de Efteling?
Ik werk nu 30 jaar in de Efteling. Min 3 jaar, die heb ik doorgebracht in Zuid-Duitsland.

16. Hoe lang duurde het om Fata Morgana in zijn geheel te ontwerpen?
Het gerucht ging, dat dat vijf jaar heeft geduurd. Maar dat is niet waar. Het heeft eigenlijk nog géén jaar geduurd.

17. Welk gedeelte van Fata Morgana vind u het mooist?
Ik denk…. Ik denk de feestzaal. Omdat die zo kleurrijk, en zo vol is.

18. Over welk gedeelte heeft u het langst gewerkt?
Dat weet ik niet

19. Wat vindt u tot nu toe nog het leukst om ontworpen te hebben?
Het volk van laaf, omdat dat toch je eigen wereldje is, en je je fantasie helemaal los kan laten. En natuurlijk droomvlucht.

20. Waarom is de nachtegaal vervangen door de draak?
Nou, omdat de nachtegaal heel vaak storingen had, en met namen de bloemen die onderop lagen.

21. En was dat ook een verhaal, dat verteld werd, net als bij Langnek?
Nee, het werd niet verteld zoals bij Langnek maar je moest er een referentie aan hebben.

22. Wat had u graag veranderd willen zien aan het Sprookjesbos?
Euh niets, omdat ik het beschouw als een ‘zoete erfenis’ van Anton Pieck.

23. Hoeveel heeft de trollenkoning gekost?
1,6 miljoen gulden. Dat toch erg veel is voor zoiets kleins.

24. Wat mankeerde er aan de liefdesbron?
Ja, dat weet ik ook niet zo goed, omdat dat voor mijn tijd was. Maar op het moment dat de mensen contact met elkaar maakten moest het water rood kleuren, en dat deed het niet op tijd. En het was voor die tijd niet gepast om daar twee mensen zo te laten kussen.

25. Hoe lang heeft het ontwerpen van Droomvlucht geduurd?
Bij elkaar heeft dat 3 weken geduurd.

26 Zijn er nog ontwerpen van Droomvlucht afgekeurd?
Nee, alleen bij de hemelburchten hadden ze niet zo’n grote verwachtingen. Maar ik zei: “Hou nou maar stil, en wacht af!”.

27. En zijn alle attracties van uw hand nou precies zo geworden als u ze in gedachten had?
Nooit precies. Want soms doen de jongens het nog beter, en dan is het een hele grote verassing, maar soms doen ze het ook niet zo goed en dat is jammer. Dus nooit precies helemaal.

Dat was het interview. Na een half uurtje moest Ton van de Ven naar de tandarts.
En wij gingen terug naar huis. Het interview op deze website is auteursrechterlijk beschermd, bij verveelvoudiging van het werk is toestemming van de auteur nodig. De auteur is in dit geval de webmaster
van Eftelingnostalgie.nl. Voor verdere vragen over dit interview kun je contact opnemen.